مـــــا نــــدانیم که دلبستــــه اوییم، همه     

                                       مست و سرگشته آن روى نکــــوییم، همه

فـــــارغ از هر دو جهانیم و ندانیم کـــه ما      

                                      در پــــى غمــــــــزه او بادیـــه پوییــم، همه

ســــاکنان در میخـــــانه عشقیم، مـــدام      

                                        از ازل، مست از آن طــــرفه سبوییم، همه

هر چه بوییم ز گلزار گلستـــان وى است    

                                       عطـــر یـــــار است که بوییده و بوییم، همه

جــــز رخ یـــــار، جمالــــى و جمیلى نبود     

                                         در غم اوست که در گفت و مگوییم، همه

خود ندانیم که سرگشته و حیران همگى    

                                         پــــى آنیم کــــه خـود روى به روییم، همه