چو با  خود  یافتند  اهل طرب را           شراب   بی خودی  در جام  کردند

 ز  بهر  صید   دل های   جهانی           کمند   زلف   خوبان    دام   کردند

 به  گیتی هر کجا  درد  دلی بود           به هم کردند و عشقش نام کردند

 جمال  خویشتن را   جلوه  دادند           به یک  جلوه  دو  عالم  رام کردند

 دلی  را تا به دست آرند  هر دم            سر   زلفین   خود  را  دام  کردند

 چو خود کردند راز خویشتن فاش          " عراقی "  را  چرا   بدنام   کردند